Jakiś czas temu (minęło kilka lat) zainteresowałam się wzorami Renato Parolina. Wyhaftowałam kilka jego projektów (rozgrzebałam i odłożyłam niedokończone).
I tak przeleżały sobie zapomniane, schowane w czeluściach szafy.
Znalazłam je zupełnie przypadkowo i odkryłam na nowo ich urok. Zabrałam się więc do pracy i dałam haftom nowe życie. Przysiadłam do maszyny i hafty znalazły swoje nowe miejsce na okładkach. Jeden powędrował na starą i zniszczoną książkę. Otulił jej zmęczoną i zmasakrowaną okładkę (nawet jest mocno zalana chyba herbatą). Kolejne przytuliły się do zeszytów (rozmiar zeszytów większy niż te standardowe szkolne a mniejszy niż te akademickie).
Hafty na okładkach prezentują się naprawdę bardzo ładnie.
Mam jeszcze jeden haft - projekt Renato Parolina do dokończenia. Odczekał razem z pozostałymi kilka lat i musi znaleźć swoje nowe miejsce. Dzisiaj wygląda tak jak widać na poniższym zdjęciu. Dłubię go z zapałem. Tkanina ma solidne wymiary i wygląda na to, że kiedyś razem z haftem miała być również okładką. To chyba był czas kiedy zrobiłam sporo różnych okładek z haftami.
Domyślam się, dlaczego odłożyłam te hafty na tak długo. Kilka z nich miało błędy. Po prostu pewnie zagapiłam się i źle wyhaftowałam kilka krzyżyków. W haftach, które są już na okładkach wszystkie pomyłki poprawiłam. Okazało się, że w tym na poniższym zdjęciu też omsknęło mi się parę krzyżyków i coś poszło nie tak. Nie chce mi się już pruć i ciągnę haft razem z błędami. Spróbuję jakoś z tego wyjść obronną ręką. Coś zmienię, podmienię nie wyhaftuję, dodam i zobaczymy.
